गजल

हातका रेखामा छेकौं सपनी ।
साथी हो देखौं न देखौं सपनी ।

तिमीले चाहेमा चन्द्र टेकिन्छ ।
नलेखौं कथा हो लेखौं सपनी ।

गाउँमा रहर फुल्यो ढपक्कै ।
मनको तापले सेकौं सपनी ।

समान संसार तिम्रो र मेरो ।
भत्काऊँ पर्खाल टेकौं सपनी ।

देख्नुछ देख्नुछ आजै देख्नुछ ।
होईन एक अनेकौं सपनी ।

गजल

एकपाटो काँढे तार, एकपाटो छुरा धार ।
बिर्सदैछु आँखा चिम्ली,नसोध है समाचार ।

बिसाएर आएँ भारी ,सुनकोशी तिर पारी ।
बढ्दैछ नि पीर लौन ,एक दुई तीन चार ।

जति नजिक भएँ म ,उति गहिरो गएँ म ।
आफैंलाई बिर्सि सकें ,नसम्झाऊ बारम्बार ।

हुन्छ रे सत्य हजार, बुझ्नेहरु अनुसार ।
मन छैन सफा भने नगर भो यो श्रृंगार ।

भन्थे बाले ए दिनेश ,पहिला आफूनै चिनेस् ।
बग्नु काल बगेपछि ,केको हार के गुहार ।

गजल

सुने भावीले भेटिन्छ भन्थे कसैले ।
केहि घाउले चेतिन्छ भन्थे कसैले ।

चुप रहेर हेर्दैछु आमा रोएको ।
घाँटी बोल्नेको रेटिन्छ भन्थे कसैले ।

जति सागर घुमेनि हुन्न निसान ।
हिड्या पाइला मेटिन्छ भन्थे कसैले ।

गर अन्याय मैमाथि न्याय नगर ।
सोझो बीचमा चेपिन्छ भन्थे कसैले ।

मागी आधार उसँग,परें भरोसा ।
ढुङ्गे देउता बेचिन्छ भन्थे कसैले ।

गजल

उनको बोली मिठो सुनिरहन्छु कुरा म ।
बुझेरै अझै फेरि बुनिरहन्छु कुरा म ।

सुनेर कति खुशी हुदिहोलिन आज त ।
दुनियाँ चाहारेर चुनिरहन्छु कुरा म ।

एकान्त अब कहाँ बाँकि छ र एकान्त ।
सम्झेर हिजोको त्यो गुनिरहन्छु कुरा म ।

मुहार टाढा हुँदा साहारा तिम्रो आवाज ।
पोख्दिन मनभित्रै थुनिरहन्छु कुरा म ।

बगेर छेउ टुप्पा भत्किएमा याद गर्नु ।
दिनेश भन्थ्यो सधैं तुनिरहन्छु कुरा म ।