जति फुकायो उति गाँठो ,कसियो लौ हेर ।
उत्रिनु को सक्यो मायामा ,फसियो लौ हेर ।
आउँछन् सान्त्वना मुठी ,दुई बाँड्नेहरु ।
याचक भएर चोकमा, बसियो लौ हेर ।
जहिले पनि भै रहेर ,मात्र भेटौँ भेटौं ।
जान्न भन्दै उन्कै गल्ली , पसियो लौ हेर ।
आँखामा सपना छैन ,भाग्यमा आबादी ।
गेरु बस्त्र अनि खरानी ,घसियो लौ हेर ।
दिनेशलाई झुक्याए ,भनेर माया हो ।
आफ्नै हातले छुरी ओहो ,धसियो लौ हेर ।
राम्रो लाग्यो!
ReplyDeleteसाह्रै राम्रो तबरले बगाउनु भयो है शब्दहरु।
ReplyDeleteआँखामा सपना छैन ,भाग्यमा आबादी ।
गेरु बस्त्र अनि खरानी ,घसियो लौ हेर
केही त हुनु पर्यौ नै आफू संग । केही नै नभए के गर्ने त हैन। खरानी धस्नु नै उत्तम हुने भयो नी। वाह!!!
साँच्चै गेरु बस्त्र अनि खरानी घस्ने नै बनाउँदो रहेछ मायाँले... मज्जाको गज़ल
ReplyDelete